Java中的自增操作符与中间缓存变量机制

转自:http://blog.csdn.net/maggiedorami/article/details/7986098

我们来看这样一段程序:

  1. public static void main(String[] args){  
  2.      int i, sum1, sum2;  
  3.        
  4.      i=0;  
  5.      sum1 = (i++)+(i++);  
  6.      System.out.println("sum1="+sum1);  
  7.        
  8.      i = 0;  
  9.      sum2 = (++i)+(++i);  
  10.      System.out.println("sum2="+sum2);     
  11. }  

它的运行结果是:

[java] view plaincopy
 
  1. sum1=1  
  2. sum2=3  


而我用c语言编写相同逻辑的代码得到的却是不同的结果:

[cpp] view plaincopy
 
  1. void main()    
  2. {  
  3.     int i,sum1,sum2;  
  4.   
  5.     i=0;  
  6.     sum1=(i++)+(i++);  
  7.     printf("sum1=%d ",sum1);  
  8.   
  9.     i=0;  
  10.     sum2=(++i)+(++i);  
  11.     printf("sum2=%d ",sum2);  
  12.   
  13.     getchar();  
  14. }  

它的运行结果是:

[cpp] view plaincopy
 
  1. sum1=0  
  2. sum2=4  

这种不同是因为在c语言中,每个变量在它的生命周期内的每个时间点都只能有一个唯一的值。因此变量在每一次自增运算时,变量所对应内存区域的内容就被重写了。

而在java中,执行sum1=(i++)+(i++);创建了2个临时的整型变量对象,对来存储每次自增运算的结果。

java采用了这种中间缓存变量的机制。

再看程序员面试宝典中一个很经典的例子:

[java] view plaincopy
 
  1. public static void main(String[] args){   
  2.         int j = 0;   
  3.         for(int i = 0; i < 100; i++)   
  4.             j = j++;   
  5.         System.out.println(j);   
  6.     }   

对java来说,j的输出值是0。

因为java的中间缓存变量机制使j=j++语句看以分解成如下操作:

[java] view plaincopy
 
  1. temp = j;   
  2. j = j + 1;   
  3. j = temp;   

个人觉得这样使用自增并不好,应该在复杂语句中避免使用后置的自增(自减)。

另外,值得注意的是某些采用了中间缓存变量机制的语言,输出并不一定是0。比如C++在对一些基本类型以及指针类型进行后置自增操作时,编译器将省去中间缓存变量的操作。

原文地址:https://www.cnblogs.com/kaikailele/p/3916614.html